Γεννήθηκε στα Σαράντα Δένδρα της Μικράς Ασίας το 1913. Έλαβε το πτυχίο του γεωπόνου το 1936 από το Τμήμα Γεωπονίας της τότε Φυσικομαθηματικής Σχολής του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Μετά τη λήψη του πτυχίου του εργάσθηκε για δύο χρόνια ως προϊστάμενος του Δενδροκομικού Τμήματος του Αγροκτήματος του Πανεπιστημίου. Το 1938, με υποτροφία της Αγγλικής Κυβέρνησης, άρχισε τις μεταπτυχιακές του σπουδές στην Αγγλία όπου εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο σταθμό John Innes Horticultural Institute και το 1941 αναγορεύθηκε διδάκτωρ του Πανεπιστημίου του Λονδίνου. Εργάστηκε κατόπιν ως ερευνητής στον Πειραματικό Σταθμό του East Malling της Αγγλίας και παράλληλα ως διευθυντής σε αγρόκτημα του Lloyd George όπου απέκτησε πρακτική εμπειρία.
Το 1945 επιστρέφει στην Ελλάδα και εργάζεται ερευνητικά στη Γεωπονική Σχολή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου σε θέματα ασυμβιβάστου και στειρότητας των οπωροφόρων δένδρων. Η έρευνά του αυτή συνέβαλε ουσιαστικά στην αναγόρευσή του το 1948 σε υφηγητή Δενδροκομίας. Την ίδια χρονιά, ο Θρασύβουλος Ραπτόπουλος, εκλέγεται Τακτικός Καθηγητής της Έδρας της Δενδροκομίας σε ηλικία μόλις 35 ετών. Από της εκλογής του και μετά, ο καθηγητής Ραπτόπουλος επιδίδεται δημιουργικά και με σύγχρονες αντιλήψεις στην ανασυγκρότηση και οργάνωση του Εργαστηρίου Δενδροκομίας με αναβάθμιση του εξοπλισμού του, τη στελέχωση με επιστημονικό και τεχνικό προσωπικό, την εγκατάσταση εκπαιδευτικών-ερευνητικών και παραγωγικών οπωρώνων στο Αγρόκτημα και την προώθηση της έρευνας στο αντικείμενό του. Η οργανωτική του ικανότητα οδήγησε γρήγορα στη δραστική αλλαγή της εικόνας του Εργαστηρίου με την έντονη δραστηριοποίησή του στην εκπαίδευση και έρευνα, στη συνεργασία με ερευνητικά ιδρύματα του Υπουργείου Γεωργίας και την παροχή επιστημονικής και τεχνολογικής υποστήριξης στον παραγωγικό κόσμο. Σημαντική ήταν η συμβολή του καθηγητή Ραπτόπουλου στη δενδροκομική ανάπτυξη της Βόρειας Ελλάδας.
Ο καθηγητής Ραπτόπουλος υπήρξε εξαίρετος δάσκαλος. Σαγήνευε το ακροατήριο με την απαράμιλλη διδακτική του ικανότητα, την επιστημονική πληρότητα της σκέψης του και την ακριβολογία του λόγου του. Η παρουσία του γέμιζε τα φοιτητικά αμφιθέατρα στις παραδόσεις των μαθημάτων του. Τα συγγράμματά του διακρίνονταν όχι μόνον για την επιστημονική τους πληρότητα αλλά και την άριστη χρήση της ελληνικής γλώσσας με απλό και κατανοητό τρόπο. Αποτέλεσαν χρήσιμα βοηθήματα για τους φοιτητές και πρακτικά εργαλεία για τους γεωπόνους στην άσκηση του επαγγέλματός τους με διαχρονική αξία. Η ερευνητική δραστηριότητα του καθηγητή Ραπτόπουλου κάλυπτε ένα ευρύ πεδίο θεμάτων μεγάλης πρακτικής σημασίας για την αναπτυσσόμενη τότε δενδροκαλλιέργεια της χώρας. Οι μελέτες του σε αντικείμενα όπως η βιολογία του άνθους, η στειρότητα και το ασυμβίβαστο στην καρπόδεση των οπωροφόρων δένδρων, και η ασυμφωνία μεταξύ εμβολίου και υποκειμένου πέραν της επιστημονικής τους αξίας συνέβαλαν και στην επίλυση πρακτικών δενδροκομικών προβλημάτων με οικονομική σημασία.
Ο καθηγητής Ραπτόπουλος ήταν προσηνής και αγαπητός στους φοιτητές και έχαιρε της εκτιμήσεως και του σεβασμού του προσωπικού του Εργαστηρίου με το οποίο είχε εξαιρετική συνεργασία, δίνοντας ο ίδιος το παράδειγμα του σωστού τρόπου εργασίας και συμπεριφοράς. Ασκούσε διοίκηση διακριτικά αλλά αποτελεσματικά, αφήνοντας μεγάλα περιθώρια στους συνεργάτες του για ανάπτυξη πρωτοβουλιών, τους οποίους παράλληλα παρότρυνε και ενθάρρυνε με κάθε ευκαιρία για μεταπτυχιακές σπουδές στο εξωτερικό. Η στάση του αυτή οδήγησε στη διεύρυνση των γνωστικών αντικειμένων με τη δημιουργία και νέων Εργαστηρίων όπως Βιολογίας Οπωροκηπευτικών, Μελισσοκομίας-Σηροτροφίας, Ανθοκομίας και Λαχανοκομίας.
Πολυσχιδής ήταν η προσφορά του καθηγητή Ραπτόπουλου στο Πανεπιστήμιο και στη Γεωπονική Επιστήμη. Διετέλεσε Κοσμήτορας και Πρύτανης του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου και επανειλημμένα Πρόεδρος του Διοικητικού Συμβουλίου του Αγροκτήματος, διαδραματίζοντας σπουδαίο ρόλο στη μεταπολεμική εξέλιξη και αναβάθμιση της Γεωπονικής Σχολής του ΑΠΘ. Ως Πρόεδρος του Γεωπονικού Συλλόγου Μακεδονίας-Θράκης έθεσε τις βάσεις για τη δημιουργία και ανάπτυξη του πρώτου Συλλόγου Γεωπόνων της χώρας. Μαζί με τους στενούς του συνεργάτες ίδρυσε το 1966 την Ελληνική Εταιρεία της Επιστήμης των Οπωροκηπευτικών και χρημάτισε Πρόεδρός της έως και την αφυπηρέτησή του από το Πανεπιστήμιο το 1981. Σε όλους εμάς που τον γνωρίσαμε από κοντά, ως συνεργάτες του, μένει στη καρδιά μας ο Άνθρωπος Ραπτόπουλος, ο εμπνευσμένος Δάσκαλος, ο σκαπανέας της Δενδροκομικής Επιστήμης, ο οραματιστής της Επιστήμης των Οπωροκηπευτικών.
Το 25ο Συνέδριο της Ελληνικής Εταιρίας της Επιστήμης των Οπωροκηπευτικών (Λεμεσός, Κύπρος) ήταν αφιερωμένο στον Αείμνηστο Καθηγητή του Αριστοτέλειου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης Θρασύβουλο Ραπτόπουλο, Πρωτεργάτη της Ίδρυσης της Ελληνικής Εταιρείας της Επιστήμης των Οπωροκηπευτικών και διατελέσαντα 1ου Προέδρου της. [Αποφάσεις του Διοικητικού Συμβουλίου της ΕΕΕΟ 1/19-1-2010 και 5/7-10-2011]
(Έγινε χρήση του πλούσιου υλικού που παρουσιάστηκε στην τιμητική εκδήλωση προς τιμήν των καθηγητών Θρασύβουλου Ραπτόπουλου και Ιωάννη Πορλίγγη, στις 11-11-2011, που διοργανώθηκε από την Ελληνική Εταιρεία της Επιστήμης των Οπωροκηπευτικών στη Γεωπονική Σχολή του ΑΠΘ)
Ο καθηγητής Ιωάννης Πορλίγγης γεννήθηκε το έτος 1925 στην Πορταριά του Πηλίου, περιοχή με ιδιαίτερα αναπτυγμένη δενδροκομία και ανθοκομία, γεγονός που φαίνεται ότι έπαιξε αποφασιστικό ρόλο στην επιλογή της επιστήμης την οποία υπηρέτησε. Το 1945 ενεγράφη στο Τμήμα Γεωπονίας της τότε Γεωπονικής και Δασολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης από όπου και αποφοίτησε το 1950 με βαθμό “10 άριστα”. Υπηρέτησε, από το 1952, αρχικά ως άμισθος βοηθός και από το 1953 ως διορισμένος βοηθός, στο Εργαστήριο Δενδροκομίας, υπό τον αείμνηστο καθηγητή Θ. Ραπτόπουλο, ο οποίος τον εισήγαγε στην επιστήμη των οπωροκηπευτικών και υπό την καθοδήγηση του οποίου εκπόνησε την διδακτορική του διατριβή και ανακηρύχθηκε διδάκτορας της Γεωπονικής και Δασολογικής Σχολής (1956) με βαθμό “Άριστα”.
Το 1956 διορίσθηκε επιμελητής του Εργαστηρίου και αναχώρησε για τις Η.Π.Α., με υποτροφία του Ιδρύματος Fulbright, για μεταπτυχιακές σπουδές. Ένα μέρος των σπουδών του αυτών (1956-1957), με έμφαση στην φυσιολογία των οπωροκηπευτικών φυτών, πραγματοποίησε στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας (Davis), υπό τον καθηγητή Η.Τ. Ηartmann. Ακολούθως μετέβη στο Πανεπιστήμιο Cornell της Πολιτείας της Νέας Υόρκης, (1957-1960) όπου ως υπότροφος του ιδίου Πανεπιστημίου συνέχισε τις σπουδές του στους τομείς της Δενδροκομίας, Φυσιολογίας Φυτού και Βιοχημείας και εκπόνησε δεύτερη διδακτορική διατριβή, υπό την καθοδήγηση του καθηγητή D. Boynton.
Μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα άρχισε να εργάζεται με εξαιρετικό ζήλο και σε συνεργασία με τον καθηγητή Θ. Ραπτόπουλο έθεσε τις βάσεις για την εξέλιξη του Εργαστηρίου Δενδροκομίας της εποχής εκείνης στα σημερινά Εργαστήρια Βιολογίας Οπωροκηπευτκών Φυτών, Δενδροκομίας και Λαχανοκομίας. Το 1965 εξελέγη έκτακτος μόνιμος καθηγητής στην έκτατη αυτοτελή Έδρα της Βιολογίας Οπωροκηπευτικών Φυτών, και το 1969 εξελέγη τακτικός καθηγητής της τακτικής Έδρας της Βιολογίας Οπωροκηπευτικών Φυτών, θέση στην οποία υπηρέτησε έως τον Αύγουστο 1992 οπότε και απεχώρησε συνταξιοδοτηθείς. Το 1993 το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης του απένειμε τον τίτλο του ομότιμου καθηγητή.
Ο κ. Ι. Πορλίγγης υπήρξε πρωτοπόρος στην ελληνική έρευνα σε τομείς της φυσιολογίας των οπωροκηπευτικών φυτών, όπως είναι ο ρόλος και η δράση των ορμονικών ουσιών στην αύξηση και ανάπτυξη των φυτών, που έως τότε ήταν άγνωστοι στην χώρα μας. Σ’ αυτό συνέτεινε αποφασιστικά η δημιουργία και ανάπτυξη του Εργαστηρίου Βιολογίας Οπωροκηπευτικών Φυτών, του οποίου υπήρξε διευθυντής μέχρι την συνταξιοδότησή του. Σε συνεργασία με το Εργαστήριο Δενδροκομίας, εγκατέστησε τα πρώτα θερμοκήπια στο Αγρόκτημα του Πανεπιστημίου, και αργότερα συνέβαλε στην δημιουργία του νέου κτηρίου Οπωροκηπευτικών στον ίδιο χώρο. Έτσι δημιουργήθηκε η βασική υποδομή που επέτρεψε την ανάπτυξη της εφαρμοσμένης έρευνας στον τομέα των οπωροκηπευτικών, αλλά ταυτόχρονα συνέβαλε σημαντικά και στην βελτίωση της εκπαίδευσης των φοιτητών.
Κατά την διάρκεια της θητείας του ως καθηγητή του Α.Π.Θ. ο κ. Ι. Πορλίγγης αφιέρωσε μεγάλο μέρος της δραστηριότητάς του στην διδασκαλία των φοιτητών. Επιπλέον, πίστευε σταθερά ότι η πρακτική άσκηση είναι αναπόσπαστο μέρος της διδακτικής διαδικασίας και γι’ αυτό την διδασκαλία των μαθημάτων του συμπλήρωνε με παράλληλη εργαστηριακή και πρακτική εξάσκηση των φοιτητών. Σ’ αυτό συνέβαλε και η υποδομή σε φυτικό υλικό που με δική του πρωτοβουλία δημιουργήθηκε στο Αγρόκτημα του Πανεπιστημίου και επιτρέπει την πρακτική άσκηση των φοιτητών.
Ο κ. Ι. Πορλίγγης ήταν από τους πρώτους που συνειδητοποίησαν την αξία και την ανάγκη θέσπισης οργανωμένων προγραμμάτων μεταπτυχιακών σπουδών. Από τις αρχές τις δεκαετίας του ’70 μελέτησε τα αντίστοιχα προγράμματα ξένων πανεπιστημίων, ιδιαιτέρως της Αγγλίας, και συνέβαλε στην χάραξη των γενικών αρχών με βάση τις οποίες λειτούργησαν τα πρώτα οργανωμένα προγράμματα μεταπτυχιακών σπουδών στο Τμήμα μας. Μεγάλη είναι και η συμβολή του κ. Ι. Πορλίγγη στην έρευνα. Οι επιστημονικές του εργασίες, ερευνητικές και συνθετικές καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα της φυσιολογίας των οπωροκηπευτικών φυτών και κυρίως της αύξησης και ανάπτυξης των οπωροφόρων. Συνέβαλε σημαντικά στην μελέτη της βιολογίας της ελιάς και φιστικιάς, αντικειμένων στα οποία η έρευνα παγκοσμίως ήταν πολύ περιορισμένη μέχρι προσφάτως. Ο κ. Ι. Πορλίγγης, εκτός από το σημαντικό διδακτικό και ερευνητικό του έργο, κατά την διάρκεια της 40ετούς πανεπιστημιακής του θητείας, ανέπτυξε και πολλές άλλες δραστηριότητες. Εργάσθηκε ως μέλος διεθνών επιτροπών για την σύνταξη μελετών για την οργάνωση της Γεωργικής Έρευνας στην Ελλάδα (1963-1964) καθώς και για την ανάπτυξη της κοιλάδας του Έβρου (1966-1967).
Ο κ. Ι. Πορλίγγης αναγνώρισε πολύ νωρίς την μεγάλη σημασία που έχει η στενή επικοινωνία μεταξύ των επιστημόνων για την διάδοση των γνώσεων και την προαγωγή της επιστήμης. Με τον αείμνηστο καθηγητή Θ. Ραπτόπουλο συνέβαλε στην ίδρυση και ανάπτυξη της Ελληνικής Εταιρείας της Επιστήμης των Οπωροκηπευτικών, της οποίας υπήρξε Γενικός Γραμματέας στην περίοδο 1966-1981 και υπηρέτησε ως Πρόεδρος από το 1981 έως το 2001. Από την θέση αυτή ανέπτυξε σημαντική δραστηριότητα με την διοργάνωση επιστημονικών συναντήσεων, ομιλιών και διαλέξεων όπου έλληνες και ξένοι επιφανείς επιστήμονες παρουσιάζουν θέματα της ειδικότητάς των. Σημαντικό μέρος των προσπαθειών του αναλώθηκε για την έκδοση των Πρακτικών της Εταιρείας καθώς και για την συγκέντρωση και έκδοση της ελληνικής βιβλιογραφίας για τα οπωροκηπευτικά φυτά. Ο κ. Ι. Πορλίγγης επί 40 έτη υπηρέτησε ευδοκίμως την εκπαίδευση και την έρευνα στην επιστήμη των οπωροκηπευτικών και έθεσε τις βάσεις για την περαιτέρω ανάπτυξη του επιστημονικού αυτού κλάδου. Η δραστηριότητά του στο Πανεπιστήμιο και στον διεθνή επιστημονικό χώρο τον καθιέρωσαν ως επιφανή ακαδημαϊκό δάσκαλο και επιστήμονα με διεθνή αναγνώριση. Ο κ. Ι. Πορλίγγης, με τον ήπιο χαρακτήρα του, την εργατικότητά του και την αγάπη του για την επιστήμη υπήρξε πρότυπο για τους συνεργάτες και μαθητές του που συνεχίζουν το έργο του.
Τα στοιχεία για το επιστημονικό έργο δόθηκαν από τον Ομότιμο Καθηγητή του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, Δρ. Δ. Βογιατζή